Genç Kalemler


PARLAK YILDIZLAR


Neden parlar bilmem ki bu yıldızların çevresi? Hiç fark ettin mi bir kere gökyüzüne bakıp? Ben baktım, defalarca baktım. Küçük bir çocuk hayallerini görebilsin diye mi ışıldar yıldızlar, yoksa keyifle izleyebilsin diye mi insanlar? Sanmıyorum. Başka bir şeyler… Başka bir şeyler parlatmalı bu yıldızları. Ne gibi şeyler diye düşünüyorsun şimdi… Biraz daha düşün, senin de aşina olduğun bazı şeyler parlatabilir belki gökyüzünü…

Yıldızlar ışıldar çünkü yıldızlar içinde çok şey saklar. Sadece sana değil bu cümlelerim, her insan düşünsün çünkü bu yıldızların içinde her insandan parça var. Yanlış duymadın, evet! Her insanın bir hayal kırıklığı, mutlulukları, e biraz da gözyaşları var. Duyguları var, duyguları… O yüzden çok parlaklar. Sen her ne kadar parladığının farkına varamasan da, insanı da parlatan ayakta tutan duygularının ta kendisi değil mi ki zaten? Duygularımız ile yaşar, yine onlar ile son buluruz. Doğarken ağlamalarımız ebediyete göçerken yine duygularımız. Bazen hayatta çırpınıyor, çabalıyor, ümidini kesmek istiyorsun yaşamdan. İşte o vakit çevir de çehreni bir gökyüzüne bak. Karşında sonsuz gökyüzü ve senin duygularınla birleşmiş, can bulmuş yıldızlar. Kalbinin yansıması gibi âdeta... İşte yüreğin! Bak, arada bir yıldız daha az parlamış diğerlerine nazaran. Ama onun karşısında tüm ihtişamı ile ışıldayan bir yıldız daha var. Şimdi bir daha düşün. Tüm bu güzelliği yok mu edeceksin? Duygularını köreltip, umutsuzluk kervanına katılıp yüreğinin yanılsamasını simsiyah mı edeceksin? Unutma gökyüzünde yıldızlar olmasa, belki de yolunu kaybeden bir insan yolunu bulamayacak. Bu yıldızları ne aydınlatacak? Duygular ki ne duygular…

Damla DEMİRCİOĞLU

10-A

FATİH SULTAN MEHMET ANADOLU LİSESİ