Yeri gelir elinde olur,
Yeri gelir korur dost dediğin.
Canın yandığında, canı yanar,
En mutlu anında havalara uçandır,
Dost dediğin.
Darda olduğunda el uzatan,
Başını omzuna yaslayabildiğindir, dost dediğin.
Seni kimseye muhtaç etmeyen,
Karındaşın gibidir, dost dediğin
Herkese yakın olamazsın,
Kimseye derdini anlatamazsın,
Dost dediğin,
Deniz kenarındaki taşlara benzer.
Önce hepsini toplar,
Sonra bir bir atarsın,
Elinde kalandır, dost dediğin.
Şevval Nur
DÖNMEZ 11/C 337
FATİH SULTAN MEHMET ANADOLU LİSESİ
